Hoe kan het dat jij nog single bent?

---

Ik ben dus single. Alleenstaand, zoals men dan zegt. Waarom eigenlijk niet alleen-liggend (da’s het ergste), of alleen-zittend? Alleen-levend, dat is een mooie. Ik ben dus alleen-levend. Eigenlijk al lang. Elke dag moet ik mezelf wel op één of andere manier verantwoorden waarom dat zo is. Ik moet dus: een onhebbelijke bitch zijn, naar Camembert ruiken of over een onmogelijk eisenpakket beschikken. 
Laat ons gewoon maar even van het laatste uitgaan.
Wat zoek ik dan, in een man?
Wel, mijn beste, daar zal ik eens onverbloemd antwoord op geven.


Ik ben geen super-oppervlakkige trut, maar ik kan het niet ontkennen: ik val op mooie mannen. Als ik puur instinctief mag kiezen val ik nog steeds op Ken van Barbie: groot, blond, blauwe ogen, mooi gebouwd, mooie tanden en tonnen stijl. Het plastieken kruis zullen we even door de vingers zien. Mijn eerste crush had ik toen ik zeven was, op Guy Reid van de Flying Doctors. Sorry, ik ben nu eenmaal een kind van eighties, maar daarvoor bestaat Google. Gevonden? Juist, een vleesgeworden Ken-pop. Dus: liefst een slanke man, groter dan mij (niet dat dàt een echte opgave is), een goeie bos haar op het hoofd (bonuspunten!), een tattooke hier en daar kan ik zeker wel pruimen (maar is geen must) en graag ogen waar de beruchte ‘twinkel’ inzit. De twinkel is het instrument dat me doet giechelen als een schoolmeisje wanneer je met me praat, zelfs al gaat het gesprek over de wereldeconomie. Gooi daar dan ook nog het vage maar o zo essentiële sex-appeal bij. Sex-appeal. What’s in a name? Ik weet al na een eerste ontmoeting of ik met jou ooit, à la limite wanneer ik heel heel heel dronken zou zijn, seks zou kunnen hebben. Indien ja: proficiat, je hebt sex-appeal! Nee? We zullen het bij een latte macchiato houden.
Conclusie: ik hou van verzorgde, mooie mannen. Is dit zo fout? Volgens mij niet. Ik ga mij ook niet voor mijn plezier afbeulen in de fitness om in mijn kleren te bijven passen! Het is dus maar fair dat er iets terugkomt, denk ik dan zo.

Dat brengt ons bij het volgende:
ik wil weergaloze seks! Massa’s en massa’s goeie seks! Mijn entourage-die-het-altijd-goed-voorheeft-met-mij (of toch het gedeelte dat geen goeie seks meer heeft), komt dan met de volgende uitspraak: ja, maar dat blijft toch niet duren’. Nou. Zal ik dan maar direct voor slechte seks gaan? Dan kan het zeker niet slechter worden. Dàt geeft pas een garantie op een lang en gelukkig huwelijk. Als het van bij het begin al slappe kost is, wat maakt het dan de moeite waard? De gezellige etentjes en namiddagjes koffieleuten? Daar heb ik mijn vriendinnen en vrienden voor, hartelijk bedankt.

Oh, nog zo een mooie: plaats me alstublieft op een voetstuk! Simpel: zeg tegen mij dat ik de mooiste en geweldigste vrouw ben die je ooit hebt ontmoet (ik ben ook geen achterlijke gans hé, maar hou er de magie wat in), in ruil daarvoor vertel ik jou dat je de beste minnaar ooit bent en dat je het meest goddelijke instrument bezit dat ik ooit bespeeld heb. En geloof me, op die manier zal ik veel muziek maken! Laat de bespreking van mijn knappe collega die toevallig bikinimodel is en op de centerfold van de laatste Ché staat maar voor de avondjes met de vrienden. Echt.

Je mag ook wel intelligent zijn. Okee, je moét. En daarvoor hoef je echt geen universitair diploma te hebben. Geen taalfouten (typ-foutjes zijn ok), geen domme commentaren op social media en als jij dan absoluut de drang voelt om jouw mening in 1 of ander politiek getint debat te gooien, laat die dan genuanceerd zijn. Niks onaantrekkelijker dan iemand die als een grasmaaier in het wilde weg alles wat op zijn pad komt onderuit hakt. Wereldwijs is ook lekker. Echt waar. Zeker als we gaan uiteten. Hoé, jij wist niet dat carpaccio rauw is? zucht…

Qua karaktereigenschappen ook een must: zelfrelativering! Ja, je bent een topper omdat je een mooie deal hebt afgesloten, geprezen bent door je werkgever of opslag hebt gekregen! Hoera! Maar om dat dan op restaurant met een uitgestreken en blasé gezicht net luid genoeg te gaan verkondigen zodat ze het drie tafels verder ook horen…Wrong! Niks verkeerd met gewoon oprecht blij te zijn en even rond te springen. Ik spring wel mee. En so what als je bij het binnenkomen bijna over je eigen voeten struikelt omdat je zo onder de indruk van mij bent. No biggie, lach erover, maak er een grapje over, laat zien dat jij je niet de meerdere voelt van mij. Ik zal gegarandeerd beginnen kirren als een duifje.

Jij mag ook alles doen waar je zin in hebt. Roken, drinken, af en toe je geest eens verruimen. Maar: geen verslavingen. Ikzelf heb karakter genoeg om geen enkele verslaving in stand te houden, jij moet ook maar mans genoeg zijn. Trop is teveel. En stop op tijd. Af en toe is een fatale, zatte, uit de hand gelopen avond gigantisch lollig.
Vanaf het moment dat er zich een patroon begint te vormen is het al te laat. Waarschijnlijk zit ik dan al op de eerste trein richting Herwonnen Vrijheid.

En last but not least: laat me lachen. Echt lachen. Ik lach bijna altijd, die uitdrukking leent zich het meest tot de morfologie van mijn gezicht, maar ik lach zo graag om een stom grapje. Iets gevats. Wees creatief. Doorgaans: hoe droger de grap, hoe natter mijn -nee, grapjas!- …wangen.


Omdat een gewaarschuwd man er twee waard is: ik ga zeuren en klagen als ik net een vreselijke dag heb gehad op het werk, als ik een boete onder mijn ruitenwisser heb steken of de gasfactuur weeral is opgeslagen.
Maar jij mag dat ook bij mij doen. Beloofd.
Daarna trekken we een lekker flesje wijn open en klinken we op ons, zagers.
​

---